Osocze bogatopłytkowe w medycynie estetycznej

Osocze bogatopłytkowe w medycynie estetycznej. Współczesna medycyna estetyczna wykorzystuje wiele metod, które kiedyś były wykorzystywane w medycynie klasycznej oraz w rehabilitacji. Z czasem jednak poznajemy inne zastosowania i właściwości niektórych metod, i okazuje się, że wiele metod znajduje zastosowanie w medycynie estetycznej.

Medycyna estetyczna czasem jest postrzegana jako mniej ważna, ale w zależności od sytuacji może ona w podobny sposób wpływać na jakość życia zarówno psychicznego, jak i fizycznego. Osocze bogatopłytkowe jest powszechnie stosowane na przykład w ortopedii, ale jego właściwości zauważyła również medycyna estetyczna i zaczyna coraz częściej jej wykorzystywać. Sprawdźmy sobie zatem, czym jest osocze bogatopłytkowe oraz z czym się wiąże jego wykorzystanie w medycynie estetycznej.

Osocze bogatopłytkowe – co to jest?

Krew jest najważniejszym płynem ustrojowym w naszym ciele. Nie oznacza to oczywiście, że bez innych bylibyśmy w stanie przeżyć, ale krew odpowiada za procesy najważniejsze, czyli między innymi natlenianie oraz odżywianie komórek naszego ciała. Na krew w większości składa się osocze, w którym mamy rozproszone inne składniki, takie jak na przykład hemoglobinę, erytrocyty oraz płytki krwi. Płytki krwi są najmniejszym (jeśli idzie o rozmiary) składnikiem krwi. Osocze bogatopłytkowe jest to osocze, które wykazuje wyższe niż standardowe stężenie płytek krwi. Jest to preparat krwiopochodny, który uzyskuje się metodą separacji w specjalnej wirówce. Krew pochodzi zawsze od pacjenta (w medycynie ratunkowej, stosuje się często płytki pochodzące od dawców, stąd czasem w punktach honorowego krwiodawstwa, można być poproszonym o oddanie płytek krwi).

Osocze bogatopłytkowe składa się więc z osocza i płytek krwi, które są wyjątkowo silnie skoncentrowane. W preparacie tym znajdują się dodatkowo białka takie jak fibryna, fibronektyna oraz vitrinectynę. Białka te razem z płytkami odpowiadają za główne procesy, jakie składają się na odbudowę komórek. Średnio w jednym milimetrze sześciennym osocza bogatopłytkowego znajduje się milion płytek krwi. Tylko takie osocze powinno być nazywane bogatopłytkowym, ponieważ tylko preparaty o takiej koncentracji płytek krwi gwarantują odpowiednią skuteczność po zastosowaniu. Osocze bogatopłytkowe stosuje się po to, aby umożliwić dostarczenie składników odpowiedzialnych za regenerację dokładnie w te miejsca, które chcemy zregenerować i odmłodzić.

Kiedy stosujemy osocze bogatopłytkowe w medycynie estetycznej?

Medycyna estetyczna stosuje zabiegi z użyciem osocza o zwiększonej zawartości płytek krwi, zazwyczaj wówczas, kiedy ma przeciwdziałać oznakom starzenia się skóry, lub jeśli chcemy przyspieszyć regenerację skóry po zabiegach chirurgicznych, lub kiedy skóra uległa uszkodzeniu w wyniku na przykład wypadku. Dzięki zabiegom z osoczem bogatopłytkowym skóra twarzy staje się bardziej jędrna, mniej zwiotczała i nabiera kolorytu. Co tu mówić więcej, skóra po prostu wygląda młodziej. Jeśli chcemy rozłożyć, podzielić zabiegi z użyciem osocza bogatopłytkowego na kategorie, to wówczas warto mówić o wygładzaniu zmarszczek, poprawie elastyczności skóry, terapia wspomagająca gojenie ran, odbudowa struktur kolagenowych, tak zwana rewitalizacja skóry, walka z łysieniem oraz z różnego rodzaju chorobami skóry takimi jak łysienie plackowate lub łysienie toksyczne.

Zabiegi z użyciem osocza bogatopłytkowego kontra kwas hialuronowy

Zanim zaczęto stosować na szerszą skalę zabiegi z użyciem osocza bogatopłytkowego, podstawową terapią “odmładzającą” były zabiegi z użyciem kwasu hialuronowego. Oczywiście obecnie również z powodzeniem stosuje się ostrzykiwanie kwasem hialuronowym, ale już nie tak często. Oczywiście są zwolennicy i przeciwnicy obydwu metod, ale nie ma co skupiać się na zaciekłych sporach, tylko warto omówić merytorycznie obydwie metody.

Kwas hialuronowy to pomimo tego, że jego nazwa brzmi dość poważnie, substancja naturalnie występująca w naszej skórze. Wspólnie z kolagenem odpowiada ona za jędrność skóry i jej młody wygląd. Różnica pomiędzy dwoma terapiami jest jednak między innymi taka, że kwas hialuronowy do terapii pozyskuje się albo od zwierząt (kogucie grzebienie), albo w wyniku hodowania w laboratorium z użyciem komórek. Jak wcześniej wspomnieliśmy, osocze z płytkami jest pobierane od pacjenta. Sprawia to, że metoda osocza bogatopłytkowego, jest lepiej tolerowana przez nasz organizm. Będąc dokładnym, trzeba wspomnieć, że metoda z użyciem kwasu hialuronowego, nie jest jakoś dużo gorzej tolerowana przez ciało. Po prostu statystycznie rzecz ujmując, stosując metodę osocza bogatopłytkowego, niepożądane reakcje na terapie są nieco rzadsze.

Warto poruszyć kwestię efektów, ponieważ choć terapia kwasem hialuronowym oraz terapia osoczem bogatopłytkowym mają zasadniczo ten sam cel, to efekty osiągane są nieco inne. Terapia kwasem hialuronowym daje szybszy efekt, jednak efekt ten utrzymuje się krócej. Kwas hialuronowy służy bowiem jako wypełniacz. Terapia osoczem odwrotnie. Na efekty czekamy dłużej, ale są one trwalsze, ponieważ pobudzamy skórę do regeneracji.